Zaklinamy wiosnę...

Pod nogami skrzypią resztki zmrożonego śniegu. Suche wiechy krwawnika i wrotyczu szarpie lodowaty wiatr. Srebrzyste brylanciki zdobią rudo-brązowe kwiatostany dziurawca. Grzechotki maków kołyszą się miarowo rozrzucając nasiona, które skusiły gila o czerwonawym brzuszku. Mały łakomczuch przycupną na jednej z tęższych łodyżek. Wiatr zawiał, szmer przeszedł wzdłuż miedzy i suchych traw. Gdzieś dalej wzbił się, z tępym łopotem skrzydeł, kruk czarny do lotu. I gil umknął z przestrachem ledwie skubnąwszy małe ziarenko.

Nikt nie maluje piękniej, niż przyroda. Niby wiem, ale uparcie się staram jej dorównać. Moja Makiełka jest tego najlepszym przykładem

Bukiet suchych maków, jakie na przedwiośniu kolebią się w zaspanych ogrodach, był moją inspiracją dla tej rustykalnej szafeczki. Słomkowo-beżowe, z odcieniami zieleni i fioletu. Wyszlifowany do gładkiego drewna blat i nogi dębowe, dorobione przez prywatnego tokarza. Aby zespoić chłodne kolory motywów roślinnych, do zabezpieczenia drewna wybrałam olej w kolorze dębu skalistego. Proste gałkichyba tyle, a może jednak - aż tyle?