Kobiety wyjątkowe

 

Tylko takie przecież maluję. Aśka, która wie, czego chce, Uskrzydlona na powszedni dzień i Kobieta Petarda - alegoria współczesnej łowczyni :)

Tylko Aśkę jednak udało mi się bliżej poznać :)

Ach ta Aśka... Fajna, czy nie?

- Wychodzę na pół godziny ! – krzyknęła Joanna stojąc już w progu i narzucając skórzaną ramoneskę na ramiona.

- Jak to wychodzisz? - odkrzyknął Radek, którego głowa właśnie wychyliła się z kuchni – Ale, po co? - dopytywał, przytrzymując się framugi.

- No, nie wiem. Przejść się. Odetchnąć – wyjaśniła kobieta dopinając suwak zamszowego botka.

Radek podrapał się bezmyślnie po, wiecznie rozczochranych, włosach i zaproponował:

- Poczekaj trochę. Skończę projekt i wyślę go. Coś przegryzę, a potem pójdziemy razem.

- Ale ja muszę teraz – zaoponowała Aśka z westchnieniem, trzymając już klamkę.

- Daj mi trochę czasu – naciskał mężczyzna.

- Daj mi rozwód – matowym tonem odrzekła Aśka.

- A... No, to OK. Idź już lepiej – zawyrokował Radek układając usta w tutkę i przesyłając żonie cmoknięcie – i baw się dobrze – dorzucił, a jego głowa na powrót zniknęła we wnętrzu kuchni.

- Dzięki. Pa.

- Pa. Do później.

P.S. Obrazek malowany na podstawie inspiracji zdjęciem